ملى گرائى اساس بدبختى مسلمین است

آنهایى که، آن قدرتهاى بزرگى که مطالعه کردند روى کارها سالهاى طولانى، صدها سال فرستادند و مطالعه کردند روى گروهها، روى افراد، روى اشخاص و مطالعه کردند حتى روى زمینها، جنگلها- همه جا- در جامعه‏ها این را یافته‏اند که اسلام است که مى‏تواند جلویشان بایستد. از این جهت، آن چیزى که از همه چیز براى آنها مطرح است، اسلام است و آن چیزى که سر راه اسلام قرار دادند، این حکومتهاى فاسدند. با دست حکومتهاى فاسد و با تبلیغ حکومتهاى فاسد، این نژادپرستى‏ها و گروه‏پرستى‏ها در بین مسلمین رشد کرده. عربها را در مقابل عجمها و ترکها قرار دادند و عجمها را در مقابل عربها و ترکها را در مقابل دیگران و همه نژادها را در مقابل هم.

اینکه من مکرّر عرض مى‏کنم که این ملّى گرایى اساس بدبختى مسلمین است براى این است که این ملّى گرایى، ملت ایران را در مقابل سایر ملتهاى مسلمین قرار مى‏دهد، و ملت عراق را در مقابل دیگران و ملت کذا را در مقابل کذا. اینها نقشه‏هایى است که مستعمرین کشیده‏اند که مسلمین با هم مجتمع نباشند. در عراق، حکومت عراق، حکومت سابقتر از این حکومت- که این بدتر از آن است- اینها طرح مى‏کردند که ما مى‏خواهیم مجد بنى امیه را احیا کنیم در مقابل اسلام. اسلام که آمده بود همه مجدها را فانى کند در مجد اللَّه، اینها مى‏گفتند ما مجد بنى امیه را باید احیا کنیم و این چیزى نبود که شعور اینها برسد، تلقینى بود که ابرقدرتها مى‏کردند که اسلام متفرق بشود، مسلمین با هم متفرق بشوند، دشمنِ هم بشوند. در ایران از سالهاى طولانى، اشخاص بى‏اطلاع از اساس مسائل، و لو فرض کنید بعضى‏شان مغرض نبودند، اینها هم هى طبل ملّیت را کوبیدند، همان ملّیتى که مى‏خواست اساس اسلام را در ایران بربچیند.

اسلام آمده است که همه نژادها با همند؛ مثل دنده‏هاى شانه مى‏مانند؛ هیچ کدام بر هیچ کدام تفوق ندارند، نه عرب بر عجم و نه عجم بر عرب و نه ترک بر هیچ یک از اینها و نه هیچ نژادى بر دیگرى و نه سفید بر سیاه و نه سیاه بر سفید، هیچ کدام بر دیگرى فضیلت ندارند. فضیلت با تقواست، فضیلت با تعهد است، با تعهد به اسلام است. اینها تبلیغاتى بوده است، تلقیناتى بوده است که از ابرقدرتها که مى‏خواستند ما را بچاپند، شده است و مع الأسف، بعض اشخاص مسلمان صحیح هم باورشان آمده.

در چندین سال قبل- محتمل است، گمان مى‏کنم زمان رضا خان بود- یک مجمعى درست کردند و یک فیلمهایى تهیه کردند و یک اشعارى گفتند و یک خطابه‏هایى خواندند، براى تأسف از اینکه اسلام بر ایران غلبه کرد، عرب بر ایران غلبه کرد. شعر خواندند، فیلم [به‏] نمایش گذاشتند که عرب آمد و طاق کسرى را، مدائن را گرفت و گریه‏ها کردند. همین ملّیها، همین خبیثها گریه‏ها کردند. دستمالها را درآوردند و گریه کردند که اسلام آمده و سلاطین را، سلاطین فاسد را شکست داده و این معنا در هر جا، به یک صورتى به ما، به ملتها تحمیل شده در ممالک عربى، عرب باید چه باشد. این تلقین است. این مخالف با قرآن است. در ممالک غیر عربى، هر کدام خودشان باید، ملت خودشان باید جلو باشد. این بر خلاف تعلیمات اسلام است. این آن است که این ابرقدرتها آرزویش را مى‏کنند و کردند و عمل کردند. وقتى اینها غلبه کردند، در جنگ دوم غلبه کردند بر عثمانى، عثمانى را تکه تکه کردند، شاید قریب پانزده تا کشور کردند و هر کدام [را] یک نوکرى از خودشان بالا سرش گذاشتند و مع الأسف، آنهایى که اساس مطلب را مطّلع نبودند، آنها هم این مسائل را اهمیتى به آن نمى‏دادند و الآن هم نمى‏دهند.

تاریخ : 18/5/59
بیانات امام خمینى در جمع اعضاى شرکت کننده در کنگره ، آزادى قدس