همایش خالی‌کنندگان قلک 50 میلیارد دلاری حساب ذخیره ارزی

در حالی مسئولان دولت اصلاحات و برگزارکنندگان همایش "نفت، توسعه و دموکراسی" از عملکرد دولت نهم در هزینه درآمدهای نفتی انتقاد می‌کنند که نیم نگاهی به نحوه خالی شدن قلک 50 میلیارد دلاری حساب ذخیره ارزی طی سالهای 79 تا 84 توسط این افراد خالی از لطف نیست.

به گزارش فارس، همایش "نفت، توسعه و دموکراسی" در حالی طی دیروز و امروز با حضور سیاسیون جناح اصلاح طلب و نه کارشناسان و مسئولان خبره نفتی در حال برگزاری است و انتقادهای بسیاری در این همایش نسبت به عملکرد دولت نهم در خصوص هزینه درآمدهای نفتی و حساب ذخیره ارزی مطرح شده است، که گویا مسئولان نفتی دولت اصلاح طلب که امروز در مرز انتقاد کنندگان قرار گرفته اند، فراموش کردند قلک 50 میلیارد دلاری حساب ذخیره ارزی طی سالهای 79 تا 84 را چگونه و برای چه اهدافی خالی کردند و درآمد نفت دولت خاتمی چگونه خرج شد؟

بر این اساس لازم دیدیم گزارشی را از وضعیت حساب ذخیره ارزی و هزینه کرد درآمد نفتی در دولت خاتمی متذکر شویم تا شاید مسئولان سابق و حاضران در همایش "نفت، توسعه و دموکراسی" اندکی نیز به گذشته برگردند و انصاف را در انتقادهای خود که در آستانه انتخابات مطرح می شود، مد نظر قرار دهند.

از سال 79 که حساب ذخیره ارزی برای واریز مازاد درآمدهای نفتی ایجاد شد تا پایان سال 84 ، بیش از 179 میلیارد دلار از محل صادرات نفت و گاز عاید کشور شد که 49 میلیارد و 900 میلیون دلار آن به عنوان مازاد درآمد نفتی به این حساب واریز گردید، حال سوالی که مطرح است، این که دولت خاتمی با این مازاد درآمد نفتی چه کرده است؟

* سهم 4 برابری دولت خاتمی نسبت به بخش خصوصی از حساب ذخیره ارزی و نقض قانون

طی سال های 79 تا 84 یعنی از زمان تاسیس حساب ذخیره ارزی تا پایان سال 84 مبلغ 32 میلیارد و 816 میلیون دلار از حساب ذخیره ارزی برداشت شده است که 6 میلیارد و 82 میلیون دلار آن در قالب تسهیلات به بخش خصوصی واگذار شده و 26 میلیارد و 731 میلیارد دلار بابت مصارف دولتی مورد استفاده قرار گرفته است که این مساله نقض صریح قانون است که بر سهم 50 درصدی بخش خصوصی از این حساب تصریح دارد.

در نخستین سال تشکیل حساب ذخیره ارزی یعنی سال 1379 مبلغ 5 میلیارد و 7/943 میلیون دلار به حساب ذخیره ارزی وارد شد اما در این سال برداشتی از حساب ذخیره صورت نگرفت و مانده پایان دوره نیز همان ارقام واریز شده به صندوق بود.

در سال 1380 مانده اول دوره 5 میلیارد و 7/942 میلیون دلار بود و 2 میلیارد و 2/168 میلیون دلار نیز طی این سال به حساب ذخیره ارزی واریز شد.

در این سال 814 میلیون دلار از حساب ذخیره ارزی برداشت شد که 121 میلیون دلار بابت اعطای تسهیلات به بخش خصوصی و 7/655 میلیون دلار بابت مصارف دولتی بوده است.مانده پایان دوره حساب ذخیره در پایان سال 80 بالغ بر 7میلیارد و 8/297 میلیون دلار بوده است.

بر اساس آمارهای ارائه شده از سوی سازمان مدیریت و برنامه ریزی وقت، مانده اول دوره حساب ذخیره ارزی در سال هشتادو یک 7میلیارد و 8/297 میلیون دلار بود و طی این سال 5میلیارد و 8/911 میلیون دلار دیگر به حساب وارد شد، طی این سال 5 میلیارد و 6/128 میلیون دلار از حساب ذخیره ارزی برداشت شد که 4/488 میلیون دلار بابت اعطای تسهیلات به بخش خصوصی و 4میلیارد و 8/530 میلیون دلار بابت مصارف دولتی بوده است.

مانده حساب ذخیره ارزی در پایان سال 81 به 8 میلیارد و 82 میلیون دلار بالغ شد.

مانده حساب ذخیره ارزی در ابتدای دوره سال 82 به رقمی بالغ بر 8 میلیارد و 82 میلیون دلار رسید که با احتساب ورود 5 میلیارد و 8/797 میلیون دلار در این سال منابع حساب ذخیره ارزی به 13 میلیارد و 880 میلیون دلار بالغ شد.

طی این سال 5 میلیارد و 5/436 میلیون دلار از حساب ذخیره ارزی برداشت شد که یک میلیارد و 9/91 میلیون دلار آن برای اعطای تسهیلات به بخش خصوصی 4هزار و 9/360 میلیون دلار بابت مصارف دولتی بوده است. مانده حساب ذخیره ارزی در پایان سال 82 به 8میلیارد و 3/443 میلیون دلار رسید.

این رقم، مانده اول دوره حساب ذخیره ارزی در ابتدای سال 83 بود که طی دوره نیز 10میلیارد و 484 میلیون دلار به آن افزوده شد.

در این سال 9میلیارد و 6/427 میلیون دلار از حساب ذخیره ارزی برداشت شد که یک میلیارد و 4/847 میلیون دلار بابت اعطای تسهیلات به بخش خصوصی و 7میلیارد و 1/508 میلیون دلار بابت مصارف بخش دولتی صرف شد.

مانده حساب ذخیره ارزی در پایان سال 83 به 9میلیارد و 9/477 میلیون دلار رسید.

این رقم نیز مانده اول دوره سال 84 بود و طی این سال نیز 19 میلیارد و 6/599 میلیون دلار به حساب ذخیره ارزی وارد شد.

12 میلیارد و 7/209 میلیون دلار در سال 84 از حساب ذخیره ارزی برداشت شد که 2 میلیارد و 8/533 میلیون دلار سهم اعطای تسهیلات به بخش خصوصی و 9هزار و 9/675 میلیون دلار برای مصارف دولتی بود.

تسهیلات اعطایی از حساب ذخیره ارزی به بخش خصوصی از سال 80 تا 83 برگشتی نداشته است چرا که 3 سال مدت پرداخت تسهیلات و 6 ماه دوره تنفس در نظر گرفته شده و 5 سال بعد زمان بازپرداخت تسهیلات است. اما در سال 84، 6میلیارد و 424 برگشت مازاد درآمد ارزی بابت متمم بودجه سال 84 صورت گرفت.

* 5/27 میلیارد دلار از حساب ذخیره ارزی مستقیما" به بودجه اختصاص یافت

طی سالهای 81 تا 84 بیش از 241 هزار میلیارد ریال معادل بیش از 5/27 میلیارد دلار از حساب ذخیره ارزی کشور مستقیما" به مصارف بودجه اختصاص یافته است.

طی چهار سال گذشته 241 هزار و 900 میلیارد ریال واگذاری دارائیهای مالی از محل استفاده از حساب ذخیره ارزی کشور صورت گرفته است.

در بودجه سال 81 کل کشور، بیش از 52 هزار میلیارد ریال معادل 2/6 میلیارد دلار از حساب ذخیره ارزی استفاده شد که این رقم در قانون بودجه سال 82 کل کشور به 56 هزار میلیارد ریال معادل 5/6 میلیارد دلار افزایش یافت.

برداشت از حساب ذخیره ارزی کشور برای واگذاری دارائیهای مالی در قانون بودجه سال 83 کل کشور به بیش از 63 هزار میلیارد ریال معادل 1/7 میلیارد دلار رسید که این رقم در سال 84 به مرز 70 هزار میلیارد ریال معادل 7/7 میلیارد دلار رسیده است.

سهم صنعت از حساب ذخیره ارزی چه شد؟

*صنایع تولیدی تنها 14درصد از موجودی حساب ذخیره ارزی سهم بردند

جمع کل تخصیص ارز از حساب ذخیره ارزی از ابتدای تشکیل آن تا انتهای سال 84، 10 میلیارد و 18 میلیون و 700 هزار دلار برای یک هزار و 305 طرح بوده که از این رقم 7 میلیارد و 40 میلیون دلار برای 982 طرح صنعتی گشایش اعتبار شده است.
صنایع استفاده کننده از تسهیلات حساب ذخیره ارزی شامل صنایع برق، خودرو و نیروی محرکه، ریخته‌گری و آهنگری، شیمیایی و سلولزی، صنایع معدنی، غذایی و دارویی، فلزی، کانی، ماشین‌سازی و تجهیزات و نساجی و چرم‌ بوده است.

* 60 میلیارد دلار درآمد نفت در دو سال آخر دولت خاتمی هزینه شد

آمارهای رسمی بانک مرکزی حاکی است: دولت خاتمی در دو سال آخر دولت خود یعنی سالهای 82 و 83 حدود 60 میلیارد دلار (96/93 درصد) از مجموع 6/63 میلیارد دلار درآمد نفتی این دو سال را مصرف کرده است.
بنابر آمارهای رسمی بانک مرکزی، درآمد دولت از محل صادرات نفت خام، فرآورده‌های نفتی و میعانات گازی در سال 82 به 27 میلیارد و 355 میلیون دلار رسید که دولت در این سال بدون سهم شرکت نفت 21 میلیارد و 974 میلیون دلار و با اضافه شدن سهم شرکت نفت 26 میلیارد و 207 میلیون دلار آن را مصرف کرده است.
درآمد دولت از محل صادرات نفت خام، فرآورده‌های نفتی و میعانات گازی در سال 83 نیز به 36 میلیارد و 315 میلیون دلار رسید که دولت در این سال بدون سهم شرکت نفت 26 میلیارد و 920 میلیون دلار و با اضافه شدن سهم شرکت نفت 33 میلیارد و 620 میلیون دلار آن را مصرف کرده است.
بنابراین مجموع درآمد نفتی دولت در دو سال آخر دولت خاتمی 63 میلیارد و 670 میلیون دلار بوده است که 59 میلیارد و 827 میلیون دلار آن یعنی به عبارتی 96/93 درصد آن مصرف شده است.
این آمارها نشان می دهد که دولت خاتمی هر چه درآمد نفت کسب کرد ، تقریبا" همه آن را مصرف کرد و باید پرسید که مصرف این همه درآمد نفتی در دو سال چه دستاوردی داشته است و چرا باید این همه پروژه های عمرانی نیمه تمام که سالها در دولت وی بودجه گرفتند، ناتمام بمانند.
مصرف 96/93 درصد درآمد نفت در دو سال آخر دولت خاتمی نشان می دهد که اگر درآمد نفت در دولت وی طی این دو سال از 100 میلیارد دلار هم فراتر می رفت، تمام آن مصرف می شد.

**ارزیابی خارجیها از عملکرد دولت اصلاحات در خصوص حساب ذخیره ارزی

*نشریه میس: حساب ذخیره ارزی کیسه دوم دولت اصلاحات

نشریه اقتصادی میس با ارائه گزارشی از عملکرد حساب ذخیره ارزی ایران طی برنامه سوم توسعه (منتهی به فروردین 1384) اعلام کرده بود، این حساب در نیل به اهداف تعیین شده برای خود ناکام مانده و تنها به عنوان کیسه دوم دولت در این مدت عمل کرده است.
نشریه میس نوشت: رویکرد مصرف گرایانه و کوته بینانه علاوه بر ضربه زدن به بخش های مختلف اقتصاد ایران حساب ذخیره ارزی را نیز از آسیب خود در امان نگذاشته و باعث شده است تا این حساب از مسیر اصلی خود منحرف شده، به منبع دوم تامین نیازهای مالی دولت برای پاسخگویی به انتظارات فزاینده مردم تبدیل شود.
براساس گزارش میس حساب ذخیره ارزی ایران با الگوگیری از کشورهای نفتی دیگری همچون نروژ، کویت و عمان در سال 2000تشکیل شد تا درآمدهای مازاد بر بودجه کشور در آن ذخیره شده در جهت تقویت اقتصاد غیر نفتی جامعه مورد استفاده قرار گیرد و تشکیل دهندگان این حساب مقرر کرده بودند 50 درصد از ذخایر این حساب به صورت وام در اختیار سرمایه‌گذاران داخلی قرار گیرد. جلوگیری از نوسانات گسترده در وضعیت مالی و رفاه جامعه با افزایش و کاهش‌های مقطعی در قیمت نفت و ذخیره کردن مبالغی برای استفاده در مواقع نادر اضطراری مثل جنگ‌ها از دیگر اهداف این حساب بود ولی هیچ یک از اهداف فوق در مورد حساب ذخیره ارزی محقق نشد. اساسا این حساب در میان حساب های ذخیره ارزی تشکیل شده توسط کشورهای نفتی جهان منحصر به فرد می‌باشد و این در حالی است که اهداف تشکیل این حساب با حساب های ارزی کشورهای دیگر مثل نروژ یکسان بوده است.
در ادامه گزارش میس عملکرد حساب ذخیره‌ارزی ایران در طی برنامه‌ پنج ساله سوم مورد ارزیابی قرار گرفته و نشان داده شده است که هیچ یک از اهداف تاسیس این صندوق در مدت مذکور محقق نشده است.
براساس این گزارش با توجه به متوسط قیمت 35 دلاری برای نفت در مدت برنامه پنج ساله سوم (منتهی به فروردین 1384) درآمدهای نفتی ایران در این مدت به 7/130میلیارد دلار رسید که از این رقم می‌بایست 74 میلیارد دلار به عنوان مبالغ مازاد بر بودجه به حساب ذخیره ارزی وارد می‌شد اما حجم زیادی از این مبلغ با طرح ها و لوایح متعدد برداشت و مصرف شد.
نشریه میس افزود: 6/7 میلیارد دلار از این مبلغ برای جبران هزینه‌های تک نرخی کردن نرخ ارز در اختیار بانک مرکزی قرار گرفت و 4/9 میلیارد دلار برای هزینه‌های اضطراری مثل پرداخت خسارت به کشاورزان زیان دیده از حوادث طبیعی و افزایش واردات بنزین صرف شد.
از مبلغ باقیمانده در حساب ذخیره ارزی در پایان برنامه سوم که بالغ بر 11 میلیارد دلار بود تنها 8/6 میلیارد دلار آن به بخش خصوصی و برای پروژه‌های ویژه اختصاص یافت که تا فروردین 1384 تنها 7/3 میلیارد دلار از این مبلغ به سرمایه گذاران پرداخت شد.
بدین ترتیب کمتر از 10 درصد موجودی حساب ذخیره‌ ارزی به بخش خصوصی اختصاص یافت و این در حالی بود که براساس قوانین باید 50 درصد آن به این امر اختصاص می‌یافت.
این نشریه با اعلام این که هدف اولیه ایران و دیگر کشورها از ایجاد حساب ذخیره ارزی مقابله با مشکلات اقتصادی در زمان افت شدید قیمت نفت بوده است، از نحوه استفاده از حساب ذخیره ارزی در دولت گذشته انتقاد کرد و نوشت: دولت ایران در سالهای 79 تا 84 برای جبران کسری بودجه و تامین هزینه پروژه های دولتی از این حساب برداشت کرده است که نمونه بارز آن جبران بخشی از کسری بودجه 7/5 میلیارد دلاری این کشور در سال 83 از محل این حساب و اختصاص 800 میلیون دلار از این حساب برای واردات سوخت در این سال می باشد.
نشریه میس با اشاره به اظهارات یکی از مقامهای ایرانی نوشت: از ابتدای تاسیس حساب ذخیره ارزی در ایران در سال 2000 میلادی تا سال 2004 میلادی 9/22 میلیارد دلار به این حساب واریز شد و 4/17 میلیارد دلار آن نیز هزینه شد.

* مید:برداشت غیر قانونی دولت اصلاحات از حساب ذخیره برای جبران کسری بودجه

نشریه اقتصادی مید در گزارشی با تاکید براین که صنایع بخش خصوصی ایران با برخورداری از وامهای با بهره پایین از حساب ذخیره ارزی و دسترسی به گاز طبیعی ارزان قیمت، توسعه گسترده ای را در پیش رو دارد، افزود: از زمانی که حساب ذخیره ارزی در ایران در سال 2000 میلادی تاسیس شد، رقمی در حدود 5/6 میلیارد دلار از این حساب به عنوان وام در اختیار پروژه های صنعتی بخش خصوصی و نیمه خصوصی قرار گرفت و 5/3 میلیارد دلار نیز از این حساب برای اختصاص به این پروژه ها تصویب شده است.

نشریه مید افزود: حساب ذخیره ارزی ایران طی برنامه سوم توسعه اقتصادی ایجاد شد و هدف از ایجاد این حساب نیز کاهش وابستگی بودجه به درآمدهای نفتی و واریز مازاد درآمد صادرات نفت به این حساب برای برداشت در زمان کاهش قیمت نفت به سطحی پایین تر از رقم تعیین شده در بودجه بوده است.

بر اساس قانون، نصف موجودی حساب ذخیره ارزی ایران می بایست به حسابی نزد بانک مرکزی این کشور واریز شود تا به پرداخت وام به بخش خصوصی اختصاص یابد.

بر اساس این گزارش، یکی از مهمترین اهداف ارائه تسهیلات از محل حساب ذخیره ارزی به پروژه های بخش خصوصی ، تقویت و توسعه بخش خصوصی در جهت رسیدن به اهداف بلند مدت اشتغال زایی و کاهش احتمال ورشکستگی شرکتهای بخش خصوصی عنوان می شود.

نشریه مید در ادامه با اشاره به این که بخش قابل توجهی از منابع این حساب نیز باید در صندوق باقی بماند افزود: دولت باید از این موجودی در مواقعی که قیمت نفت پایین تر از رقم مصوب در بودجه است، برای رفع کسری بودجه استفاده نماید؛ ولی در واقع خلاف این امر محقق می شود و باقی مانده موجودی حساب ذخیره ارزی نیز صرف کسری بودجه ای می شود که از افزایش قابل توجه هزینه های دولتی ناشی می گردد و در مواقعی که قیمت نفت بالاتر از رقم مصوب در بودجه است، از آنجایی که هزینه های دولت معمولا" بیشتر از رقم مصوب در بودجه است، دولت هر سال با کسری بودجه غیر قانونی مواجه می شود و برای رفع این کسری بودجه به حساب ذخیره ارزی متوصل می گردد.

«اسرائیل باید از صفحه روزگار محو شود»

ولی مگر ما می گذاریم چنین امری محقق شود؟!

نگاهی به محصولات بیشمار شرکتهای حامی این غده سرطانی در منطقه که متأسفانه در کشور ما هم حضوری گسترده دارند بیاندازید! یه نگاه به گوشی تلفن همراه در دستتان بیاندازید، یکی از مدلهای نوکیا نیست؟! هنگامی که از یک فعالیت روزانه سخت به منزل می آیید یک لیوان "نسکافه" نوش جان نمی کنید؟ هنگام صرف شام آیا از نوشابه های "کوکاکولا" یا به عبارتی "لامحمد لامکه" و یا "پپسی" یا همون "هر پنی را برای حفظ اسرائیل بپردازید" نمی نوشیم؟.. یه نگاه به این محصولات بیاندازید

تا این محصولات صهیونیستی که یا تولید این رژیم تروریستی است و یا بخشی از در آمد آن به حساب این رژیم جلاد واریز می شود در سبد خرید خانوار ما قرار دارد، این رژیم منحوس به زندگی کثیف و جنایتبار خود ادامه خواهد داد.

اگه از دست ما برای حمایت از ملت مظلوم فلسطین کاری بر نمی آید بیایید لااقل در صف یاری دهندگان به این رژیم جلاد و خونریز تروریستی نباشیم...

در آخر هم از تمامی مدعیان دموکراسی بیزاری می جویم، سازمانها و تشکلهایی که تنها موجودات مورد حمایتشان زندانیان محبوس در زندانهای ایران است که به جرم جاسوسی و شرارت و دزدی و قتل و غارت و فعالیت برای براندازی تنها حکومت منادی آزادی حقیقی در جهان در زندان به سر می برند!! از تشکلهای فمینیستی هم همچنین، تشکلهایی که تنها کسانی در زیر چتر حمایتی اشان قرار می گیرند که علیه حکومتهای مخالف مظهر شر و شرارت یعنی شیاطین متحده آمریکا فعالیت می کنند و ایضاً زنان روسپی و بهاییان و ...... و کسانی که خانه هایشان بر سرشان خراب می شود و در محاصره غذایی و دارویی به سر می برند زن به حساب نمی آیند و کانه انسان هم نیستند!

اُف بر شما و حامیان داخلی و خارجی شما!

به امید آزادی قدس شریف از چنگال رژیم شیطانی تروریستی صهیونیستی

اللهم عجل لولیک الفرج و النصر

پیام ولی امر مسلمین جهان به مناسبت کنگره عظیم حج

ادامه مطلب.......

وقتی شما می‏روید یک جنسی را از بازار تهیه کنید - یک لباس، یا فرض بفرمایید یک وسیله‏ی خانه؛ یک ظرف - نوع داخلی‏اش هست، نوع خارجی‏اش هم هست؛ یک مقداری به خاطر تبلیغات خارجی، یک مقدار به خاطر پُز دادن به این‌که این جنس خارجی است، یک مقدار به خاطر رسوبات فرهنگی قبلی که جنس داخلی فایده‏ای ندارد و یک مقدار هم شاید به خاطر مرغوب تر بودن جنس خارجی - این مرغوب‌تر بودن هم ممکن است یکی از عوامل باشد، لیکن به هر حال تعیین کننده نیست- شما آن را انتخاب می‏کنید. یعنی چه کار می‏کنید: یک کارگر ایرانی را بیکار می‏کنید و یک کارگر غیر ایرانی را به کار وادار می‏کنید. خوب، مگر بیکاری امروز، مشکل عمده‏ی جامعه‏ی ما نیست؟ وقتی شما این‏طور کردید، بنده این‏طور کردم، آن برادر دیگر، آن خواهر دیگر، و یکی یکی از این روش پیروی کردیم، نتیجه چه می‏شود؟ نتیجه، ورشکستگی کارخانه‏ی داخلی، بیکاری کارگر داخلی و در نهایت باعث ناامیدی سرمایه‏گذار داخلی می‏شود. بیکاری هم که به دنبال خودش اعتیاد، فساد و اختلافات خانوادگی می‏آورد و به دنبال آن، حوادث سیاسی و اجتماعی فراوان به وجود می‏آید. بنابراین، از یک چیز کوچکی شروع می‏شود؛ از یک اراده‏ی شخصی من و شما.

( امام خامنه ای روحی فداه در دیدار با اساتید و دانشجویان‏ دانشگاه‌های استان سمنان 18/ 08/ 85 )

شما آقا و خانمی که دائماً ایران اسلامی را با کشورهای غربی و شرقی مقایسه می کنید، شمایی که ژاپن و کره را مثال می زنید و پیشرفت آنها را به رخ مردم می کشید، آیا مردم آن سرزمین ها هم مثل ما اجناس خارجی را به محصولات تولید دست خودشان و برادران و خواهران هموطن خودشان ترجیح می دادند؟! یقیناً نه! والا هرگز به این پیشرفت در بعد صنعتی نمی رسیدند. آیا شما هنگام خرید اقلام مورد نیازتان جنس خارجی را به ایرانی ترجیح نمی دهید؟!

ممکن است برخی کالاها مشابه داخلی نداشته باشند و مجبور باشیم نوع خارجی آنرا تهیه نماییم، خب، اشکال ندارد اما چرا اقلامی که در کشور هم با کیفیت قابل قبول تولید می شود خریداری نمی کنیم و نوع خارجی آن را ترجیح می دهیم؟ چرا باید اینگونه باشد؟ چرا لباس تولید داخل که از کیفیت قابل قبولی هم برخوردار است باید مارک خارجی برروی آن بخورد تا به فروش برسد؟ این فاجعه نیست؟!

شما برادر و خواهر حزب اللهی، لااقل بیایید ما فرمایشات و رهنمودهای حضرت آقا را سرلوحه کارمون قرار بدهیم. فکر کنم برای پیشرفت کشور اگر کمی گذشت از خودمان نشان دهیم و جنس مورد نیاز خودمان را از تولیدات داخلی، با وجود کمی و کاستی نسبت به اجناس خارجی خریداری نماییم، جای دوری نمی رود! به جان خودم!

من امیدوارم که این بسیج عمومى اسلامى، الگو براى تمام مستضعفین جهان و ملتهاى مسلمان عالم باشد ;و قرن پانزدهم قرن شکستن بتهاى بزرگ، و جایگزینى‏اسلام و توحید به جاى شرک و زندقه، و عدل و داد به جاى ستمگرى و بیدادگرى،وقرن انسانهاى متعهد به جاى آدمخواران بى‏فرهنگ باشد.

امام خمینی (س)