«مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا با تاکید بر ادامه تلاش ها برای حل موضوع هسته ای جمهوری اسلامی ایران، از دیدار قریب الوقوع با حسن روحانی دبیر سابق شورای عالی امنیت ملی کشورمان در بروکسل خبر داد.

سولانا خاطر نشان کرد که دیدارش با حسن روحانی مسئول سابق پرونده هسته ای ایران پیش از برگزاری اجلاس مجمع عمومی سازمان ملل متحد در نیویورک، در زمان مهمی برگزار می شود.»

این خبر کوتاهی بود که روز گذشته یک خبرگزاری داخلی به نقل از روزنامه عربستانی عکاظ منتشر کرد. با این حال، سخنگوی وزارت امور خارجه که مطابق برنامه هفتگی خود به پرسشهای خبرنگاران پاسخ می گفت، با اعلام اینکه "خبر رسمی در این زمینه دریافت نکرده است"، احتمال ترتیب داده شدن این دیدار از مجاری رسمی دستگاه سیاست خارجی جمهوری اسلامی را منتفی کرد.

بی.بی.سی فارسی نیز بلافاصله پس از انتشار این خبر، با ذوق زدگی آن را به عنوان خبر اول (top news) قرار داد.

انتشار این خبر اما واکنش دفتر رئیس مرکز تحقیقات استراتژیک مجمع تشخیص مصلحت را برانگیخت و بعدازظهر روز گذشته، این خبر با جزئیات دیگری تکمیل شد:« حسن روحانی به دعوت بنیاد کوربر روز چهارشنبه هفته جاری در حضور نمایندگان پارلمان آلمان و عده ای از مقامات دولتی و نخبگان این کشور سخنرانی خواهد کرد.»

دفتر حسن روحانی اما برخلاف سولانا که تنها ترجیح داد مذاکراتش با وی را با اهمیت بخواند، به محورهای کلی موضوعات مورد مذاکره اشاره کرده است: «یک مقام مسئول در دفتر روحانی (که از وی نامی برده نشد)، موضوع مذاکرات  دبیر سابق شورای عالی امنیت ملی و مسئول سابق  مذاکرات هسته ای ایران را روابط دو جانبه ، مسائل ایران و اروپا ، مسائل منطقه ای و بین المللی خواند و محور سخنرانی های وی را در برلین و بروکسل مسائل و چالش های  منطقه ای عنوان کرد. سازماندهی ملاقاتها و سخنرانی ها نیز با بنیاد کوربر است.»

تأکید دفتر حسن روحانی بر عناوین سابق وی نظیر دبیر سابق شورای عالی امنیت ملی و مسئول سابق مذاکرات هسته ای ایران نیز از نکات قابل توجه خبر ارسالی فوق است.

سفر سال گذشته روحانی به همراه موسویان به بنیاد کوربر

بنیاد کوربر که در معرفی آن به "بنیادی غیر دولتی در آلمان که در خصوص موضوعات مختلف به برگزاری سخنرانی و ملاقات های بین المللی اقدام می کند"، اکتفا شده است، 20 ژوئن 2006 (30 خرداد 85) نیز میزبان حسن روحانی به همراه علیرضا معیری و حسین موسویان بود.

اگرچه از محتوای این مذاکرات خبری بیرون نیآمد اما سفر 10 مرداد یوشکا فیشر وزیر امور خارجه سابق آلمان به تهران به دعوت مرکز تحقیقات استراتژیک مجمع و سخنرانی محرمانه وی در اوج جنگ لبنان با رژیم صهیونیستی، که از آن به عنوان سفری برای میانجی گری یاد شد، بر ابهامات فعالیت موازی در دیپلماسی جمهوری اسلامی از سوی افراد و نهادهای غیرمسئول افزود.

صدای واحد سیاست خارجی مقهور رقابتهای داخلی

کمتر از 3 ماه پیش در مراسم تودیع جواد ظریف، هنری کیسینجر، وزیر امور خارجه سابق امریکا، در حالیکه حدود 2 سال از استقرار دولت جدید می گذشت، ادعا کرد ما هنوز نمی دانیم در ایران با چه گروهی باید گفتگو کنیم و کدام طیف قدرتمند طرف حساب ماست؟

رفت و آمدهای مشکوک و تماس های محرمانه، اگرچه به تنهایی زمینه ساز ایجاد این ذهنیت در میان سیاستمداران غربی نیست و بخشی از آن به مسائل تاریخی باز می گردد، اما یقیناً اصلی ترین بخش این ماجراست. این نکته همچنین اولین بار نیست که از سوی کیسینجر ابراز می شود و حتی در دوران تیم سابق هسته ای نیز، انجام عملیات موازی و ارسال پالسهایی متفاوت با سیاستهای اعلامی، از سوی بخش های دیگری از دولت وقت، مسبوق به سابقه است.

اختلاف نظرها در سیاست داخلی اگرچه قابل خرده گرفتن نبوده و حتی چنانچه خاستگاه این اعتراضها رقابت های سیاسی و تخریب جایگاه رقیب باشد، نمی توان آن را محدود کرد اما در حوزه سیاست خارجی به ویژه انجام فعالیتهایی که طرف مقابل از آن بوی اختلاف در حاکمیت استشمام کند، نوعی خنجر از پشت به مسئولین رسمی این سیاستهاست.

فشل سازی دیپلماسی رسمی

«فیشر از سوی دوست خود، دانیل کوهن بندیت که سال هاست همکار او و عضو پارلمان اتحادیه اروپای است، به عنوان میانجی ویژه در بحران لبنان پیشنهاد شده بود. از اطرافیان وی شنیده شده که هر چند فیشر از این بابت احساس غرور می کرد اما در برابر یک چنین مأموریتی مردد بود. در این زمینه درخواست های رسمی هم ارائه نشده بود. اما در واقعیت امر فیشر مورد پذیرش هر دو طرف درگیری است.»

روزنامه آلمانی دی ولت در حالی سال گذشته این خبر را منتشر کرد که وزارت امورخارجه ایران نیز اعلام کرد برای این سفر هماهنگی ویژه ای صورت نگرفته و دیدار احتمالی فیشر با متکی نیز تکذیب شد.

دی ولت موضوع مذاکرات محرمانه وزیر امورخارجه سابق لبنان را علاوه بر میانجی گری در قضیه لبنان با مسائل هسته ای نیز مرتبط دانست تا پازل دیپلماسی موازی از سوی نهاد غیرمسئول مرکز تحقیقات استراتژیک مجمع را تکمیل سازد: «فیشر به این امر امید بسته است که از نیروهایی در ایران حمایت کند که همان اندازه از به راه افتادن یک آتش سراسری وحشت دارند که غرب هراس آن را دارد. در حال حاضر، ایرانیان عضو جناح مخالف دولت ایران خود را گروگان های بحران لبنان احساس می کنند.»

تأکیدات رئیس جمهور در چند سخنرانی اخیر خود مبنی بر همراهی برخی عناصر داخلی با دشمن در مسئله هسته ای و اینکه این عناصر از داخل برای غرب سیگنالهایی درباره زمان مناسب برای فشار آوردن به ایران می آوردند، در تأیید نوشته سال گذشته روزنامه لبنانی است. ماجرایی که سرانجام به دستگیری حسین موسویان عضو ارشد تیم هسته ای در دولت سابق و معاون حسن روحانی در مرکز تحقیقات استراتژیک مجمع انجامید.

دستگیری موسویان؛ دیپلماسی موازی پایان نیافت

دستگیری حسین موسویان که بنا به اعلام وزیر اطلاعات به جرم جاسوسی صورت گرفت متأثر از همین روابط موازی و غیر رسمی بود. با این حال، گویا محفلی که موسویان به آن تعلق داشت و دلخوشی از پیشرفتهای هسته ای ندارد، حتی به دنبال دستگیری وی، حاضر نیست، به این دیپلماسی غیر رسمی و مشکوک پایان دهد.

بنیاد کوربر

جالب اینجاست که پای بنیاد کوربر را نیز تیم سابق هسته ای به ایران باز کرد و در اکتبر 2003 همایشی با عنوان "خاورمیانه و ارزشهای غربی- دیالوگی با ایران" در اصفهان برگزار گردید. علیرضا معیری از نزدیکان حسن روحانی که سال گذشته نیز وی را در سفر به آلمان همراهی می کرد، برگزار کننده اصلی این همایش بود.

این بنیاد در سال 2005 نیز نشستی درباره امنیت خلیج فارس در دوبی برگزار کرد که حسین موسویان یکی از سخنرانان این نشست بود.

این بنیاد که برنامه براندازی نرم را نیز در برخی کشورها دنبال می کند، سال گذشته در واشنگتن نشستی با عنوان "نقش امریکا و اروپا در اصلاحات خاورمیانه" برگزار کرد که الهه کولایی در کنار هاله اسفندیاری از سخنرانان این نشست بودند.

اهمیت زمانی دیدار سولانا- روحانی

دیدار روحانی با سولانا در مقطعی قرار است انجام بگیرد که ایران در زمینه مدالیته ای برای حل مسائل باقیمانده با آژانس بین المللی انرژی اتمی به توافق رسیده و بنابراین نقش واسطه های اروپا بسیار کمرنگ شده است. در این وضعیت، تیم هسته ای سابق که در اقدامی غیرمنطقی، میدان مناقشه را از ایران- آژانس به ایران- اروپا در سال 2003 تغییر داده بود، در این مقطع زمانی بار دیگر در اقدامی سؤال برانگیز برای احیاء این فرآیند شکست خورده دست بکار شده است.

در حالیکه بی.بی.سی در خبری که روز گذشته درخصوص سفر روحانی به آلمان و دیدار با سولانا منتشر کرد، کوشید با نام بردن مکرر از وی به عنوان "نماینده رهبر جمهوری اسلامی در شورای عالی امنیت ملی ایران"، به این دیدار مشروعیت ببخشد اما خبرهای تکمیلی حاکی از واقعیاتی در مقابل این ادعا بوده و وی احتمالاً حامل پیام یک مقام غیرمسئول در پرونده هسته ای می باشد.

رئیس جمهور در سخنرانی اخیر خود با اشاره به روابط مشکوک برخی عناصر داخلی با طرفهای غربی مقابل ایران تأکید کرده بود: « برخی کشورهای زورگو به بهانه اعتمادسازی، سیاست ها برنامه هایی از جمله پروتکل الحاقی را به ملت ایران تحمیل کردند و متاسفانه برخی عناصر داخلی نیز آنها را به افزایش فشار به ملت بزرگ ایران تشویق کردند. برخی عناصر داخلی بطور سازمان یافته و در اوج چنگ و دندان نشان دادن های دشمن، تلاش کردند پشت ملت ایران را در مساله هسته ای خالی کنند. علی رغم همه فشارها، آنها با یک ملت ایستاده و رهبری شجاع مواجه بودند که به پیروزی دست یافته است.»

انگیزه اصلی سایت وابسته به دبیر مجمع تشخیص مصلحت از انتشار 2 بخش جنجالی خاطرات هاشمی رفسنجانی، پاسخی به برخی از خاطرات وی می باشد که در آنها محسن رضایی به بی تدبیری، عدم ثبات و اهمال متهم شده است.

به گزارش رجانیوز، انتشار 2 قسمت از خاطرات هاشمی رفسنجانی که به ادعای تمایل امام (ره) به کناره گیری از رهبری و موافقت ایشان با حذف شعار مرگ بر امریکا در سال 63 مربوط می شد، واکنشهای متفاوتی را در میان گروههای سیاسی و رسانه ها برانگیخت اما با این حال، تاکنون بحث پیرامون انگیزه سایتی که برای اولین بار نسبت به درج این خاطرات اقدام کرد، صورت نگرفته است.

این سایت که وابسته به دبیر مجمع تشخیص مصلحت می باشد، از میان بیش از 600 صفحه از خاطرات هاشمی اقدام به انتشار 2 پاراگراف کرد که به دلیل مغایر بودن ادعاهای مطرح شده در آن با مشی و صریح نظرات علنی امام (ره)، بروز واکنشهای منفی علیه هاشمی کاملاً قابل پیش بینی بود.

با این حال، سایت مذکور که خود جرقه این آتش را زده بود، پس از بالا گرفتن انتقادات از هاشمی، در چرخشی 180 درجه ای، در خبری عنوان کرد این مطالب در خاطرات سال 62 هاشمی نیز ذکر شده بوده و انتقادات اخیر از هاشمی به دلیل در پیش بودن انتخاب رئیس مجلس خبرگان است!

این در حالیست که خبرنگار رجانیوز کسب اطلاع کرد، برخی خاطرات هاشمی رفسنجانی که در انتقاد از محسن رضایی بوده و وی متهم به بی تدبیری، عدم ثبات و اهمال در فرماندهی سپاه شده است، دلیل اصلی انتشار 2 بخش جنجالی از خاطرات سال 63 هاشمی بوده است.

هاشمی رفسنجانی در صفحه 210 خاطرات خود می نویسد: ساعت چهار بعد از ظهر، جلسه ای با فرماندهان ارتشی و سپاهی تشکیل شد. آقای خامنه ای هم [به جلسه] رسیدند؛ به روال دیروز بحث ها ادامه یافت. مسئولان جهاد سازندگی، توضیحات خوبی درباره تهیه امکانات برای عبور از آب دادند. ابتکارات جالبی در تعمیر پل های پی.ام.پی و ساحل سازی واستفاده از طراده ها و کانال کشی دادند. [با ارائه این ابتکارات] بخشی از اشکالات مهم جلسه دیروز را رفع کردند. بعد از رفتن آنها، باز مخالفان طرح، از افسران ارتش و فرماندهان سپاه، مشکلات جدیدی را مطرح کردند. عجیب این بود که آقای [محسن] رضایی و آقای موسوی قویدل که خودشان طرح را تهیه و امضا کرده بودند، به شدت با طرح مخالفت کردند.

همچنین در صفحه 213 آمده است: عصر، با حضور آقای خامنه ای، جلسه ای با آقایان صیاد و محسن رضایی داشتیم. صیاد از طرح اروند (والفجر7) دفاع کرد ولی آقای رضایی مخالف بود. پس از مقداری بحث، معلوم شد که ایشان به طور کلی با عملیات در جنوب مخالف است و از اول هم مخالف بوده اند. به ایشان اعتراض شد که چرا چند ماه وقت مملکت و این همه نیروها را تلف کرده و با صراحت برخورد نکرده اند؛ جواب درستی نداشت و طرح درستی برای عملیات، در جای دیگر هم نداشت.

در صفحه 222 کتاب به سوی سرنوشت، آمده است: بعد از نماز صبح و احساس سلامتی نسبت به وضع دیروز، مشغول مطالعه شدم. ساعت نه صبح، احمد آقا آمد. گفت [محسن رضایی] فرمانده سپاه به امام نامه نوشت و وضع جبهه ها و عملیات را توضیح داده است. و از فشاری که برای انجام عملیات وارد می آید، گله کرده و گفته به ما اگر مهلت بدهید، دو ساله جنگ را با پیروزی تمام می کنیم.

رفسنجانی در صفحه 248 کتاب خاطرات سال 63 می افزاید: آقای [محمد مهدی] ربانی املشی هم، تلفنی اجازه رفتن به مکه را می خواست، که موافقت نکردم. حاج احمد آقا آمد و اطلاع داد که امام نظر خاصی در مورد وزیر دفاع ندارد. [چون در این مورد، از امام] سئوال کرده بودیم. گفت [آقای محسن رضایی] فرمانده سپاه، مرتباً به امام نامه می نویسد که فشار و عجله در انجام عملیات نشود. سوءظن دیگری برای بعضی پیش آمده که فرماندهان سپاه از طریق تأخیر عملیات، درصدد کسب امتیازات بیشترند.

همچنین در پاورقی صفحه 293 به نقل از رحیم صفوی درخصوص محسن رضایی آمده است: در خصوص فشار مسئولان بر سپاه برای تحرک در جبهه های جنگ، سردار رحیم صفوی می گوید: «رفتیم پیش آقای هاشمی، ایشان گفت شما ترسیده اید. شما به تردید افتاده اید. یک کاری بکنید. مگر حواس شما نیست که متکی به مردم هستید. مردم اگر ببینند بازار جنگ داغ و گرم نیست، رها می کنند و پشتیبانی نمی کنند. یک کاری بکنید. ما نمی دانستیم برادر محسن به آقای هاشمی چه قولهایی می دهد، اما می آید فشارهایی به ما می آورد. این فشارها برای ما اثری ندارد، زیرا با امکاناتی که در دستمان هست، می دانیم نمی شود عملیات بزرگ انجام داد، ولی به هرحال فشارهای شدید ادامه دارد. این را یک جا نوشتم که ما حتی یک بار لبخند از فرمانده مان ندیده ایم، چهار سال از جنگ می گذرد، یک تبسمی هم ندیدیم، ایشان داشته باشد.»

روزنامه «کارگزاران» ارگان حزب کارگزاران سازندگی طی گزارشی در شماره دیروز خود شرکت رئیس جمهور در مجمع عمومی سازمان ملل متحد را در دو سال گذشته بی فایده خواند و نوشت: «استفاده از ادبیات عامیانه در سخنرانی ها، حاضر شدن در مجامع عمومی بدون لباس رسمی به خوبی تمایل رئیس دولت نهم را برای بی اعتنایی به هر آنچه در عالم سیاست به عنوان سنت پذیرفته شده است نشان می دهد».

کارگزاران در این گزارش خود با اشاره به اولین سفر رئیس جمهور به سازمان ملل متحد خاطرنشان کرد: وی با یقه ای باز پشت تریبون مجمع عمومی قرار گرفته بود و سخنانی بر زبان آورد که بیشتر از مقام مذهبی انتظار می رفته است.

این روزنامه در حالی چنین تعابیری را به رشته تحریر در آورده است که رسانه های غربی تحلیلهای واقع بینانه تری در این خصوص داشته اند.

به عنوان نمونه بی.بی.سی سال گذشته به بررسی رویکرد رسانه ها به احمدی نژاد پرداخته و نوشته بود: صرف نظر از موضع ضد آمریکایی هوگو چاوز و حمله تند او به جورج بوش، مناقشه هسته ای ایران با جهان غرب مهمترین موضوعی بود که توجه دیپلمات ها و خبرنگاران را معطوف اجلاس نیویورک کرد. به همین علت بعضی کارشناسان از محمود احمدی نژاد به عنوان ستاره امسال جامعه بین المللی در نیویورک نام می برند.

در این مدت رسانه های آمریکایی با بررسی دقیق همه سخنان رییس جمهور ایران، حتی با تحلیل رنگ آمیزی لباس او در مجمع عمومی سازمان ملل متحد، سعی کرده اند تا رویکرد او را نسبت به مسائل بین المللی مورد ارزیابی قرار دهند.

جرالد پست، تحلیلگر و روانشناس ارشد سازمان مرکزی اطلاعات آمریکا، در مصاحبه با سی.ان.ان، رنگ روشن لباس رییس جمهور ایران هنگام سخنرانی در تالار مجمع عمومی را بیانگر اعتماد به نفس بالا و بی توجهی او به عرف دیپلماتیک در پوشیدن لباس های تیره دانست.

بی بی سی در ادامه افزود: در حالیکه آقای احمدی نژاد در بسیاری از سفرهای داخلی خود لباس هایی با رنگ روشن به تن دارد، تمرکز بیش از حد رسانه های آمریکا به حضور او در نیویورک، به ارائه چنین تحلیل هایی منجر شده است.

این رسانه انگلیسی همچنین در خصوص عدم استفاده احمدی نژاد از کروات (که روزنامه حزب لیبرال دموکرات! کارگزاران به تلویح از آن یاد کرده) آنرا سیاست دائمی ایران در این خصوص دانست و علت آنرا غرب ستیزی جمهوری اسلامی و فرض کروات به عنوان نمادی از غرب دانست.

به هر ترتیب، اظهار نگرانی از حضور رئیس جمهور در سازمان ملل در شرایطی انجام می گردد که حضور وی در اجلاسهای 2 سال گذشته، تاثیر به سزایی در انتقال دیدگاههای ایران به جهان با سانسور کمتر داشته است.

به عنوان نمونه سخنان رییس جمهور در خصوص هولوکاست که توسط رسانه های غربی مورد تحریف واقع شده بود و جوی کاذب علیه ایران پدید آورده بود، با مصاحبه مستقیم او با رسانه ها و پاسخ به ابهامات پدید آمده، رژیم صهیونیستی را در موضع انفعال قرار داد.

همچنین حضور احمدی نژاد در شصتمین سالگرد تاسیس سازمان ملل و طرح مباحث مهمی از جمله اصلاحات ساختاری این سازمان و بررسی روند پیشرفت سند 2000 برای کاستن از فقر در جهان سبب شد، اخبار وی در اجلاسی که 177 رییس جمهوری و رییس دولت و تعداد گسترده ای دیگر از مقامات ارشد کشورهای جهان حضور داشتند، بیشترین انعکاس را در رسانه های دنیا درپی داشته باشد.

حزب کارگزاران در حالی نگران حضور فعال رییس جمهور در عرصه های جهانی است که این جریان در دوران رئیس جمهور سابق، سفرهای وی به سایر کشورها را نمادی از تلاش برای گفتگو با جهان و نتیجه دیپلماسی فعال معرفی می نمود.

اگرچه مخالفت با سفرهای رییس جمهور امر تازه ای نیست اما نوع انتقادها به این امر متفاوت بوده است. به عنوان نمونه اندکی پیش از سفر احمدی نژاد در سال 84 به سازمان ملل، هاشمی رفسنجانی در خطبه های نمازجمعه تهران گفت: "برخی روسای جمهور یا به دلیل تحقیرهایی که می‌شوند، در این کنفرانس شرکت نمی‌کنند و یا با نگرانی در آن‌جا حاضر می‌شوند اما در هر صورت ما در این زمینه خوب عمل نکردیم. در دو دوره ریاست جمهوری بنده زمینه‌ی لازم برای شرکت در این کنفرانس برایم مساعد بود، اما نرفتم. اصلا درست نیست که آن‌ها بخواهند این‌طور ما را تحقیر کنند... البته مقاومت برای گرفتن حق مساله‌ی مهمی است."

اما در پی موفقیت این سفر، انعکاس جهانی پیشنهاد احمدی نژاد در این اجلاس، گشودن باب تازه ای در مذاکرات هسته ای ایران که به خاطر شرایط خاص آن مورد توجه بیشتر رسانه ها بود و موجب خلع سلاح غرب در برابر ایران شد، هاشمی رفسنجانی در خطبه بعدی خود، تلویحاً از چنین سفرهایی استقبال کرد و با اشاره به حق مسلم ایران برای استفاده از انرژی هسته‌ای، نادیده گرفتن این حق را به مثابه تن دادن به قراردادهای ننگین ترکمنچای و کاپیتالاسیون دانست و گفت: باید با مذاکره به هدف خود برسیم و و با بهره‌گیری از دیپلماسی و استفاده از همه اهرم‌‌ها به دنیا بقبولانیم که قصد استفاده صلح‌آمیز از منافع سرشار تکنولوژی هسته‌ای داریم.

شاید مسئولان حزب کارگزاران که خود را فرزندان سیاسی هاشمی رفسنجانی می دانند، لازم می بود تا با مطالعه بیشتر در خصوص مسائلی از این دست به اظهار نظر بپردازند، هرچند اگر شنیده های موجود در خصوص اختلافات اداره کنندگان روزنامه این حزب با برخی دیگر از مسئولان آن و اعتصابات کارکنان آن صحت داشته باشد انتشار مطالب پرمایه! از این دست، چندان هم دور از انتظار نیست.

در حالیکه محمد هاشمی رفسنجانی دبیر کمیته سیاسی حزب کارگزاران، در اظهاراتی غیرمنصفانه در گفتگو با خبرگزاری فارس، دولت نهم را واجد هیچ شاخص مثبتی ندانسته بود، یک عضو دیگر شورای مرکزی این حزب، شاخصه های مثبت مورد اشاره رهبر انقلاب در دیدار با هیئت دولت درخصوص دولت نهم را مورد تأکید قرار داد.

اسحاق جهانگیری در گفتگو با رجانیوز، تصریح کرد: همان طور که مقام معظم رهبری در دیدار اخیر خود با اعضای دولت عنوان کردند دولت آقای احمدی نژاد هر 7ویژگی مذکور یعنی عدالت، خدمت، تلاش، شجاعت، قاطعیت، تحول و اصلاح حقیقی را به همراه دارد.

وی مهمترین و بهترین معیار ارزیابی هر دولت را برنامه آن دولت خواند و در ادامه اظهار داشت: هرگز نمی توان بدون داشتن معیار به ارزیابی پرداخت و دولت را بدون ویژگی و شاخصه مثبت یا دارای شاخصه مثبت خواند.

جهانگیری به ارائه گزارش عملکرد دکتر احمدی نژاد در روز سه شنبه به مجلس اشاره کرد و افزود: رئیس جمهور با پیش دستی کردن و ارائه گزارش عملکرد سالیانه خود، بسیاری از ابهامات را پاسخ داده و به کارشناسان مجال ارزیابی می دهد.

وی تأخیر در ارائه گزارش نظارتی را از نقاط ضعف این دولت دانست و گفت: این کم کاری دولت منجر می شود تا عده ای القا کنند که دولت تاکنون هیچ کاری انجام نداده است.

وزیر صنایع و معادن دولت هشتم اظهار داشت: دولت نهم برای بالابردن شاخصه های مثبت خود باید نقدها را بشنود و در صدا و سیما با منتقدان به مناظره بنشیند تا از جنبه های منفی آگاهی یافته و جنبه های مثبت را هم تقویت کند.

قائم مقام دبیرکل حزب موتلفه در واکنش به اظهارات اخیر مصطفی تاج زاده عضو افراطی حزب مشارکت و سازمان مجاهدین، موج جدید هتاکی ها را ناشی از عصبانیت و عدم تعادل دانست.

اسدالله بادامچیان در گفتگو با رجانیوز، با اشاره به اظهارات هتاکانه تاج زاده درخصوص آیت الله مکارم شیرازی تأکید کرد: مرجعیت دارای مقام دینی ارزشمند است و نباید اشخاصی نظیر آیت الله مکارم شیرازی که از مراجع بزرگ کشور هستند، دستمایه یکسری سیاست بازی های افراطیون قرار گیرند. کاربردن الفاظی نظیر مرجع تقلید اقتدارگرها و امثالهم آسیب هایی را به همراه خواهد داشت.

وی در ادامه اظهارات اخیر تاج زاده را ناشی از عصبانیت و عدم اعتدال و میانه روی دانست و افزود: جبهه اصلاحات به دلیل رسیدن به بن بست و اجرای سیاست های اشتباه، اظهارات تند، نامربوط و سرشار از توهین ایراد می کنند و در رسانه های خود، فقط به تخریب مشغول هستند.

عضو شورای مرکزی مؤتلفه همچنین درخصوص ادعای سایت جبهه مشارکت درباره تقابل موتلفه با رئیس جمهور گفت: رفاقت و دوستی حزب مؤتلفه اسلامی با ریاست جمهوری دولت نهم بر کسی پوشیده نیست و نیازی به شبهه افکنی در آن نیز وجود ندارد.

بادامچیان همکاری و همفکری با دولت ها را از سیاست های مؤتلفه خواند و تصریح کرد: چون همکاری یک امر دو جانبه است، باید دولت خواهان همکاری باشد تا مؤتلفه با آن همکاری کند و این تنها مختص دولت دکتر احمدی نژاد نیست بلکه برای تمام دولت ها صدق می کند.

وی با بیان این مطلب که تذکر و انتقاد دلسوزانه در سه بخش خصوصی، غیر سری و رسمی و علنی صورت می گیرد افزود: سیاست مؤتلفه برای تمام دولت ها روشن بوده است و نیازی نیست تا رسانه های تخریبگر آن را تحریف کنند.

بادامچیان با تأکید بر بی توجهی دولت سابق با موتلفه اظهار داشت: ما همیاری با دولت را وظیفه خود می دانیم چرا که او منتخب مردم و مورد تأیید رهبری است. در دوران اصلاحات، دولت وقت تمام نیروهای مؤتلفه را از دستگاه خود خارج کرده بود و حتی اجازه اداره یک مدرسه راهنمایی را از دبیر استان ما در قزوین سلب کرد.