روزنامه «کارگزاران» ارگان حزب کارگزاران سازندگی طی گزارشی در شماره دیروز خود شرکت رئیس جمهور در مجمع عمومی سازمان ملل متحد را در دو سال گذشته بی فایده خواند و نوشت: «استفاده از ادبیات عامیانه در سخنرانی ها، حاضر شدن در مجامع عمومی بدون لباس رسمی به خوبی تمایل رئیس دولت نهم را برای بی اعتنایی به هر آنچه در عالم سیاست به عنوان سنت پذیرفته شده است نشان می دهد».

کارگزاران در این گزارش خود با اشاره به اولین سفر رئیس جمهور به سازمان ملل متحد خاطرنشان کرد: وی با یقه ای باز پشت تریبون مجمع عمومی قرار گرفته بود و سخنانی بر زبان آورد که بیشتر از مقام مذهبی انتظار می رفته است.

این روزنامه در حالی چنین تعابیری را به رشته تحریر در آورده است که رسانه های غربی تحلیلهای واقع بینانه تری در این خصوص داشته اند.

به عنوان نمونه بی.بی.سی سال گذشته به بررسی رویکرد رسانه ها به احمدی نژاد پرداخته و نوشته بود: صرف نظر از موضع ضد آمریکایی هوگو چاوز و حمله تند او به جورج بوش، مناقشه هسته ای ایران با جهان غرب مهمترین موضوعی بود که توجه دیپلمات ها و خبرنگاران را معطوف اجلاس نیویورک کرد. به همین علت بعضی کارشناسان از محمود احمدی نژاد به عنوان ستاره امسال جامعه بین المللی در نیویورک نام می برند.

در این مدت رسانه های آمریکایی با بررسی دقیق همه سخنان رییس جمهور ایران، حتی با تحلیل رنگ آمیزی لباس او در مجمع عمومی سازمان ملل متحد، سعی کرده اند تا رویکرد او را نسبت به مسائل بین المللی مورد ارزیابی قرار دهند.

جرالد پست، تحلیلگر و روانشناس ارشد سازمان مرکزی اطلاعات آمریکا، در مصاحبه با سی.ان.ان، رنگ روشن لباس رییس جمهور ایران هنگام سخنرانی در تالار مجمع عمومی را بیانگر اعتماد به نفس بالا و بی توجهی او به عرف دیپلماتیک در پوشیدن لباس های تیره دانست.

بی بی سی در ادامه افزود: در حالیکه آقای احمدی نژاد در بسیاری از سفرهای داخلی خود لباس هایی با رنگ روشن به تن دارد، تمرکز بیش از حد رسانه های آمریکا به حضور او در نیویورک، به ارائه چنین تحلیل هایی منجر شده است.

این رسانه انگلیسی همچنین در خصوص عدم استفاده احمدی نژاد از کروات (که روزنامه حزب لیبرال دموکرات! کارگزاران به تلویح از آن یاد کرده) آنرا سیاست دائمی ایران در این خصوص دانست و علت آنرا غرب ستیزی جمهوری اسلامی و فرض کروات به عنوان نمادی از غرب دانست.

به هر ترتیب، اظهار نگرانی از حضور رئیس جمهور در سازمان ملل در شرایطی انجام می گردد که حضور وی در اجلاسهای 2 سال گذشته، تاثیر به سزایی در انتقال دیدگاههای ایران به جهان با سانسور کمتر داشته است.

به عنوان نمونه سخنان رییس جمهور در خصوص هولوکاست که توسط رسانه های غربی مورد تحریف واقع شده بود و جوی کاذب علیه ایران پدید آورده بود، با مصاحبه مستقیم او با رسانه ها و پاسخ به ابهامات پدید آمده، رژیم صهیونیستی را در موضع انفعال قرار داد.

همچنین حضور احمدی نژاد در شصتمین سالگرد تاسیس سازمان ملل و طرح مباحث مهمی از جمله اصلاحات ساختاری این سازمان و بررسی روند پیشرفت سند 2000 برای کاستن از فقر در جهان سبب شد، اخبار وی در اجلاسی که 177 رییس جمهوری و رییس دولت و تعداد گسترده ای دیگر از مقامات ارشد کشورهای جهان حضور داشتند، بیشترین انعکاس را در رسانه های دنیا درپی داشته باشد.

حزب کارگزاران در حالی نگران حضور فعال رییس جمهور در عرصه های جهانی است که این جریان در دوران رئیس جمهور سابق، سفرهای وی به سایر کشورها را نمادی از تلاش برای گفتگو با جهان و نتیجه دیپلماسی فعال معرفی می نمود.

اگرچه مخالفت با سفرهای رییس جمهور امر تازه ای نیست اما نوع انتقادها به این امر متفاوت بوده است. به عنوان نمونه اندکی پیش از سفر احمدی نژاد در سال 84 به سازمان ملل، هاشمی رفسنجانی در خطبه های نمازجمعه تهران گفت: "برخی روسای جمهور یا به دلیل تحقیرهایی که می‌شوند، در این کنفرانس شرکت نمی‌کنند و یا با نگرانی در آن‌جا حاضر می‌شوند اما در هر صورت ما در این زمینه خوب عمل نکردیم. در دو دوره ریاست جمهوری بنده زمینه‌ی لازم برای شرکت در این کنفرانس برایم مساعد بود، اما نرفتم. اصلا درست نیست که آن‌ها بخواهند این‌طور ما را تحقیر کنند... البته مقاومت برای گرفتن حق مساله‌ی مهمی است."

اما در پی موفقیت این سفر، انعکاس جهانی پیشنهاد احمدی نژاد در این اجلاس، گشودن باب تازه ای در مذاکرات هسته ای ایران که به خاطر شرایط خاص آن مورد توجه بیشتر رسانه ها بود و موجب خلع سلاح غرب در برابر ایران شد، هاشمی رفسنجانی در خطبه بعدی خود، تلویحاً از چنین سفرهایی استقبال کرد و با اشاره به حق مسلم ایران برای استفاده از انرژی هسته‌ای، نادیده گرفتن این حق را به مثابه تن دادن به قراردادهای ننگین ترکمنچای و کاپیتالاسیون دانست و گفت: باید با مذاکره به هدف خود برسیم و و با بهره‌گیری از دیپلماسی و استفاده از همه اهرم‌‌ها به دنیا بقبولانیم که قصد استفاده صلح‌آمیز از منافع سرشار تکنولوژی هسته‌ای داریم.

شاید مسئولان حزب کارگزاران که خود را فرزندان سیاسی هاشمی رفسنجانی می دانند، لازم می بود تا با مطالعه بیشتر در خصوص مسائلی از این دست به اظهار نظر بپردازند، هرچند اگر شنیده های موجود در خصوص اختلافات اداره کنندگان روزنامه این حزب با برخی دیگر از مسئولان آن و اعتصابات کارکنان آن صحت داشته باشد انتشار مطالب پرمایه! از این دست، چندان هم دور از انتظار نیست.