عید سعید فطر بر همه‏ى امت اسلامى و بر ملت مؤمن و عزیز ایران و بر شما حضار محترم این مجلس که مسئولان بلندپایه‏ى بخشهاى مختلف دولت جمهورى اسلامى هستید و همچنین بر سفراى محترم کشورهاى اسلامى و میهمانان عزیزمان که در مجلس حضور دارند، مبارک باد.

با یک نگاه عید فطر را میشود عید اجتماع امت اسلامى و انسجام امت اسلامى به حساب آورد. علت هم این است که در طول ماه رمضان دلها نورانى و رقیق شده است و عوامل شیطانى اختلاف در وجود انسانها ضعیف شده است. عید فطر هم در واقع رجوع به فطرت است. فطرت انسان گرایش به خداى متعال و به توحید و به مرکز واحدِ متعالى‏اى است که همه‏ى انگیزه‏هاى انسانها، همه‏ى احساسات انسانها در آنجا میتوانند مجتمع شوند و کنار هم قرار گیرند.

نماز عید فطر هم مظهرى از همین وحدت در هر نقطه‏اى از نقاط دنیاى اسلام است. لذا در این دعائى که ما در قنوت میخوانیم؛ «الّذى جعلته للمسلمین عیدا و لمحمّد (صلّى اللَّه علیه و اله) ذخرا و شرفا و کرامتا و مزیدا»؛ براى وجود مقدس نبى اکرم این عید یک ذخیره است، وسیله‏ى شرف است، وسیله‏ى کرامت و ازدیاد مقام عالىِ متعالىِ آن وجود مقدس است. کِى این خصوصیات حاصل میشود؟ آن وقتى که این عید، عید آشتى‏کنان دلهاى مسلمانان با یکدیگر باشد. هم در ابعاد ملى این حرف صادق است، هم در ابعاد وسیع امت اسلامى این حرف صادق است. در ابعاد ملى همچنانیکه ملت بزرگ ما در طول سالیان پس از انقلاب تا امروز تجربه کرده است، اتحاد و اتفاق کلمه، وسیله‏ى عزت اوست، وسیله‏ى قدرت اوست.

ما کشورى هستیم که ملت بزرگ و یکپارچه‏ى ما از اقوام و مذاهب گوناگون تشکیل شده است. سعى دشمنان این ملت همیشه این بوده است که انگیزه‏هاى قومى را، انگیزه‏هاى مذهبى را، انگیزه‏هاى فرقه‏اى را، و در برهه‏ى سیاسى شدن ملت ایران، انگیزه‏هاى سیاسى و جناحى را بر این حس اتحاد کلمه غلبه بدهد و تا امروز نتوانسته است؛ اقوام ما در کنار یکدیگرند، مذاهب گوناگون در کنار یکدیگرند. آنها خیلى تلاش کرده‏اند.

قبل از آنکه انقلاب پیروز شود، وقتى پرچم پیروزى از دور جلو چشمهاى انسانهاى بصیر بود و دیده میشد، عمله‏ى طاغوت آنوقت میگفتند که ایران تجزیه خواهد شد. به تعبیر آنها، «ایرانستان» خواهد شد. انتظار این را داشتند.

اول انقلاب ما هم پولهاى زیادى خرج شد براى اینکه اقوام ایرانى را از هم جدا کنند، مذاهب را در مقابل هم قرار بدهند. انقلاب بر همه‏ى اینها فائق آمد. لذا امروز شما وقتى نگاه میکنید، در جلوه‏گاههاى حضور عظیم این ملت بزرگ، از همه‏ى قشرها، از همه‏ى اقوام، از همه‏ى ولایات این سرزمین بزرگ، با همه‏ى لغتها، انسانهائى را مى‏بینید که دارند آرمان واحدى را فریاد میکنند.

دو برادر میتوانند در کنار هم زندگى کنند، دست در دست هم داشته باشند، در حالى‏که در برخى از مسائل با هم اختلاف‏نظر دارند. این اختلاف‏نظر به دست به گریبان شدن نباید بینجامد. انقلاب این را به ما یاد داد. این را ما به برکت انقلاب فرا گرفتیم و عمل کردیم؛ لذا امروز ملت ما، یک ملت یکپارچه است.

در این سالهاى اخیر از طرف دشمنان سعى بر این است که حالا که اختلافات قومى به جائى نرسید، اختلافات مذهبى به جائى نرسید، اختلافات لغت و لهجه به جائى نرسید، گرایشهاى سیاسى را مایه‏ى اختلاف کنند. البته عده‏ى قلیلى هم فریب میخورند و اشتباه هم میکنند، اما بدنه‏ى ملت، سواد ملت، هوشیارانه در مقابل این توطئه ایستاده‏اند. محور وحدت در این کشور، نظام جمهورى اسلامى و اسلام عزیز و قرآن کریم است که همه به او معتقدند. در خطبه‏ى نماز - امروز صبح - عرض کردم که ایام ماه رمضان، لیالى ماه رمضان، مظهر اعتقاد و ایمان دلهاى جوانان انبوه این کشور و تضرع و تقرب و لطافت روح آنها بود. کى‏ باور میکند؟ اما این در کشور ما واقعیت دارد.

جوانهاى ما - امروز اکثر ملت ما جوانند؛ کمتر کشورى، کمتر ملتى این همه جوان دارد - اینجور خالصاً، مخلصاً، با حضور قلب خدا را یاد کنند، اشک بریزند، با خدا راز و نیاز کنند، دلهاشان را پیش خداى متعال ببرند، اینها از برکات اسلام عزیز ماست. این را باید نگه داشت. عید فطر روزى است که ما به خود بیائیم و اگر در دلهاى ما انگیزه‏هاى اختلاف و نقار و نفاق و دوگانگى وجود دارد، آنها را هرچه میتوانیم ضعیف کنیم، در دل خودمان آنها را سرکوب کنیم. ما راه طولانى‏اى در پیش داریم. درست است که انقلاب، به ما و به حرکت ما شتاب داد - ما پیشرفتهاى زیادى کردیم. ما از یک ملت درجه‏ى سه‏ى دنیا، به یک ملت عزیز تبدیل شدیم؛ ملتى که ملتهاى مسلمان به او چشم دارند. در درون خودمان هم پیشرفتها خیلى زیاد بوده است - اینها درست است، اما ما هنوز اول راهیم.

اسلام ظرفیتش خیلى زیاد است. قله‏هائى که اسلام جلو ما قرار میدهد، خیلى برتر از اینهاست. باید این قله‏ها را طى کنیم؛ باید به این قله‏ها برسیم. اسلام توانست یک ملت را که از تمدن بوئى نبرده بودند و با علوم و دانشهاى بشرى هیچ رابطه‏اى نداشتند، اینها را در رأس قله‏ى دانش جهانى قرار دهد که همه‏ى دنیاى بشرى از دانش اینها، از معرفت اینها، از نوشته‏هاى اینها، از تفکرات و اندیشه‏هاى اینها بهره‏مند شوند. این هنر اسلام است. ما مسلمانها بودیم که خودمان را از این قله پرتاب کردیم پائین؛ ما بودیم که اشتباه کردیم، تن دادیم به ضعفها و ذلتها، که امروز دنیاى اسلام عقب مانده است. ما میتوانیم دوباره این راه را پیش بگیریم و پیش برویم. «ذلک بأنّ اللَّه لم یک مغیّرا نعمة أنعمها على قوم حتّى یغیّروا ما بأنفسهم». همان اندازه که ما در خودمان تغییر ایجاد کردیم، پیش رفتیم؛ خداى متعال ما را جلو برد. باز هم بایستى این حرکت ادامه پیدا کند. این مربوط به مسائل داخل کشور ماست. امتحانها هم زیاد است.

در آخر امسال، ما انتخابات داریم. انتخابات یک عرصه‏ى ظهور و بروز وحدت ما، عقلانیت ما، شعور ملى ما میتواند قرار بگیرد. بعضى خیال میکنند انتخابات، زمزمه‏هاى انتخابات، فضاى انتخاباتى، مایه‏ى اختلاف است؛ نه، میتواند مایه‏ى اتحاد باشد؛ میتواند تشجیع کننده‏ى به سرعت عمل و پیشرفت باشد؛ با رقابت مثبت. هر گروهى سعى کنند براى خدمتگزارى به این ملت، سهم متناسب با خودشان را که لایق خودشان میدانند، به دست بیاورند؛ هیچ اشکالى ندارد. این رقابت مثبت به جامعه نشاط میبخشد، ما را زنده‏دل میکند، روح جوانى را بر جامعه‏ى ما حاکم میکند. در همین انتخابات اگر بد عمل بکنیم، به هم بد بگوئیم، با هم کینه‏ورزى کنیم، به یکدیگر تهمت بزنیم، برخلاف قوانین و مقررات رفتار کنیم، میتواند وسیله‏ى سقوط و ضعف و انحطاط باشد؛ دست خود ماست؛ امتحان الهى است.

امروز روز عید فطر است؛ آن هم بعد از یک ماه رمضانِ سى روزه‏ى پر برکت و سرشار از نعم الهى و برکات معنوى الهى. خوشا بحالتان. ماه رمضان خوبى را گذراندید، امروز هم روز فطر خوبى است. این را مبدأ یک عزیمت حقیقى به سمت تعالى انسانى قرار بدهید؛ این مربوط به داخل کشور.

در سطح امت اسلامى هم همینجور است. شما ببینید زیاده‏طلبان بین‏المللى درباره‏ى همه‏ى مسائل دنیاى اسلام میخواهند دخالت کنند. سناى امریکا مى‏نشینند مصوبه میگذرانند که عراق باید تجزیه شود. آخر به شما چه ربطى دارد. پس ملت عراق چه‏کاره‏اند. غلط میکند مجمع قانونگذارى یک کشورى براى یک کشور دیگرى تکلیف معین کند. یک کشور مهم اسلامى را تجزیه کردن، تقسیم کردن، تبدیل به سه تا کشور قابل تصرف، قابل نفوذ و بازیچه‏ى خود قرار دادن، این بزرگترین خیانت به دنیاى اسلام و به ملت عراق است. مسئولان عراقى اظهار مخالفت کردند، حق هم با آنهاست؛ ملت عراق مخالفند، حق هم با آنهاست؛ دنیاى اسلام هم با این مسئله مخالف است. این را ببینید، این نوعِ دخالتهاى مستکبرانه و متکبرانه‏ى استکبار است. خوب، تا کِى این وضع باید ادامه پیدا کند؟

مسئله‏ى فلسطین یک نوع دیگر. چون حالا صهیونیستها از جوانان مسلمان عرب تودهنى و سیلى خوردند، حالا میخواهند اینها را باز دوباره احیاء کنند و یک جورى آن شکست صهیونیستها را جبران کنند. کنفرانس صلح تشکیل میدهند. این کنفرانسِ صلح است؟! صلح معنایش این است؟! یک ملتى را از تمامى حقوق خود محروم کردن، از خانه و زندگى و خاک و وطن خود محروم کردن به نفع یک گروه اشغالگرِ فضول زیادى، بعد هم تو سر اینها زدن و مصوبه گذراندن که حق ندارید. کنفرانس صلح براى این است. مردم فلسطین از کنفرانسهاى گذشته چه سودى دیدند؟ بفرمائید، امروز دولت مردمى در غزه انتخاب شده. خوب، این دولت، مردمى است. در این شکى هست؟ آیا مردم این دولت را انتخاب کرده‏اند یا نه؟ خوب اگر این یک دولتى است که ملت فلسطین آن را انتخاب کرده، امریکا و فلان کشور دنباله‏رو امریکا چه حقى دارند که نسبت به مسائل آن ملت دخالت کنند و تصمیم دیگرى بگیرند. مال خود آن ملت است. فلسطینیها گفتند ما مخالفیم. پیداست که این، توطئه‏اى علیه فلسطینیهاست. بعضى از دولتهاى منطقه در سالهاى گذشته میگفتند ما که از فلسطینیها فلسطینى‏تر نیستیم - آنوقتى که آن کنفرانسهاى خیانتبار را بعضیها به نام مردم فلسطین قبول کرده بودند - و فلسطینیها قبول کرده‏اند. بسیار خوب، شما از فلسطینیها فلسطینى‏تر نباشید؛ حالا خود فلسطینیها میگویند ما این کنفرانس صلح را قبول نداریم. این را خدعه و نیرنگ میدانند. چرا بایستى برخى از کشورها نسبت به یک چنین حرکتى که على‏رغم ملت فلسطین است، على‏رغم دنیاى اسلام است، على‏رغم خود دولتهاى منطقه است، با امریکا موافقت نشان بدهند؟ چرا این دخالتها انجام میگیرد؟ چون ما با هم متحد نیستیم، چون ما نیروهامان پشتِ هم نیست، چون دستمان در دست هم نیست. اگر کشورهاى مسلمان با هر لغتى، با هر جمعیتى، در هر نقطه‏اى از دنیاى اسلام دست به دست هم بدهند و حرف واحدى را بزنند، دیگر امریکا و غیر امریکا جرئت نمیکنند بر خلاف حرف واحد امت اسلامى حرفى بزنند و اقدامى بکنند.

جمهورى اسلامى نمیگوید دولتهاى دیگر بیایند آنچه را که ما میگوئیم، بگویند. بنشینند دور همدیگر راجع به مسئله‏ى فلسطین، بدون در نظر گرفتن خواست فلان ابرقدرت زیاده‏طلب و دخالتگر، تصمیمى بگیرند، همان تصمیم را اعلام کنند؛ مرجع قبول هم خود ملت فلسطین باشند. چرا بایستى از آن طرف دنیا کسانى بیایند و همه‏ى تلاششان این باشد که براى اسرائیل - این زاده‏ى نامشروع استکبار و استعمار در این منطقه - امنیت درست کنند. ولو حالا ملتها ضایع و نابود شوند؛ هرچه میشود، بشود. این ضعف ماست.

ما ملتها باید با هم باشیم؛ ما دولتها باید با هم باشیم تا این قدرت بتواند خودش را نشان دهد. این، حرف جمهورى اسلامى است. ما این حرف را میزنیم و پایش مى‏ایستیم. خوب، استکبار هم با ما دشمنى میکند. نمونه‏هایش را در قضیه‏ى انرژى هسته‏اى و چیزهاى دیگر دارید مشاهده میکنید. الحمدللَّه دشمنیهاى استکبار هم علیه این ملت اثر نکرده است و نخواهد کرد.

خداوند دلهاى ما را هدایت کند. خداوند ما را به آنچه که صلاح امت اسلامى است و نیاز این لحظه‏ى حساس تاریخى است، هدایت کند و ما را بر آن توفیق بدهد و کمک بکند.

پروردگارا! ارواح طیبه‏ى شهداى عزیز راه اسلام، بخصوص شهداى مظلوم جمهورى اسلامى و شهداى فلسطین و عراق و سایر ملتهاى مسلمان را مشمول رحمت خودت قرار بده و روح مطهر امام بزرگوار را با اولیائت محشور کن و قلب مقدس ولى‏عصر (ارواحنا فداه) را از ما راضى و خشنود بگردان.