حضرت آیت الله العظمی خامنه ای

چهره او را بازسازی کنید؛ آن صورت نجیب و سالم، آن آدم کم حرف و پرکار و مؤمن، این را بتوانید درست نشان بدهید، حالاتش را نشان بدهید.

سردار خیبر، شهید حاج محمد ابراهیم همت

بروجردی شناخته نشد؛ بروجردی هنوز نه بر ملت ایران و نه بر تاریخ ما شناخته نشده. تصور من این است که زمان بسیاری باید سپری شود تا بروجردی شناخته بشود. شاید خون رنگین بروجردی این بیداری را در ما بوجود بیاورد.

امام خامنه ای:

مرحوم شهید بروجردی بسیار فعال بود. یکبار در سال 1359 یا اوایل 1360 رفتم منطقه غرب. ایشان آنوقت در باختران بود و من از نزدیک شاهد کار او بودم. اما چیزی که از شهید بروجردی در آنجا احساس کردم و یک احترام عمیقی از او در دل من بوجود آورد، این بود که دیدم این برادر، با کمال متانت و با کمال نجابت، به چیزی که فکر میکند، مسئولیت و وظیفه است. برخی با احساسات شخصی و گروهی فکر میکردند یک نفر که با او موافقند، او را تقویت کنند و کسی را که با او مخالفند، با او مخالفت کنند. اما شهید بروجردی هیچگونه حرکتی که از آن حرکت، آدم احساس کند که در آن کارشکنی یا مخالفتی هست، انجام نمی داد و این، علاقه من به این شهید عزیز را خیلی بیشتر کرد.
من تصور میکنم روحیه آرامش و نداشتن حالت ستیزه جویی با دوستان و گذشت و حلم در مقابل کسانی که تعارض های کاری با او داشتند نشانه آن روح عرفانی شهید بود. معاشرت که بتوانم جزئیات حالات عرفانی او را بدست بیاورم، متأسفانه نداشتم؛ ولی برخوردها و رفتارها نشان دهنده معنویات و روحیات افراد هستند.


شهید آیت‌الله محلاتی نماینده امام (ره)درسپاه:

من وقتی آمدم در سپاه فرماندهی نداشت. در سپاه صحبت از این بود که چه کسی لیاقت دارد برای فرماندهی کل سپاه، ما در بین این رفقا مطالعه کردیم حتی من رفتم باختران در آنجا بررسی و مطالعه کردم راجع به شخصیت مرحوم شهید بروجردی و تصمیم گرفتم ایشان را بیاورم فرمانده کل سپاه بکنم.

شهید حاج محمد ابراهیم همت فرمانده لشگر 27 محمد رسول الله (ص):

وقتی موفق شدیم ضدانقلاب را عقب بزنیم اولین دیدار ما با ایشان آغاز شد. در چهره این مرد روحانی و این میرزا تبسم عجیبی دیدیم که برای اولین بار در زندگی احساس کردیم با مردی آشنا شدم که در همه زمینه‌های اخلاقی با دیگران تفاوت دارد. ما شاگردی این آقا و معلم کبیر و این میرزا را به عهده داشتیم.
اینکه سرداران سپاه اسلام شاگرد او باشند از افتخاراتشان بود. نمازهای شب او را شاهد بودم که با چه خضوعی و در خفا می‌خواند. او همان وقتی که محافظت حضرت امام (رحمه‌الله‌ علیه) را به عهده داشت اهل تهجد بود و در منطقه نبرد نیز این سنت حسنه را در اوضاع سخت حفظ کرد و همواره چهره نورانی و شادیبخش او حکایت از این معنای پر رمز و راز داشت.