بیانات امام خامنه ای در دیدار فرماندهان و خلبانان نیروى هوائى ارتش

بسم‌اللَّه‌الرّحمن‌الرّحیم‌

 خیلى خوشامدید برادران عزیز و فرماندهان خدوم و کوشنده‌ى نیروى هوائى ارتش جمهورى اسلامى ایران و پدافند هوائى. امیدواریم که خداوند متعال به همه‌ى شما این توفیق را، این کمک را بفرماید که شأن والاى نیروى هوائى را - که بحمداللَّه بر اثر تلاشهاى فراوان به دست آمده است - و همچنین قرارگاه پدافند را روزبه‌روز بالاتر ببرید. امروز هم جمع عزیز شما در این حسینیه و بیانات خوب فرمانده محترم و سرود پرمغز و زیبائى که جوانان عزیزمان اجرا کردند، براى مجموعه‌ى ما ان‌شاءاللَّه خاطره‌انگیز خواهد بود.

 روز نوزدهم بهمن که از یک حرکت شجاعانه‌ى نیروى هوائى در سال 57 آغاز و ماندگار شد، یک روز پرمضمون و پرمعنائى است. آن برادران شجاعى که در آن روز وارد میدان مبارزه شدند و در کنار مردم نقش ایفا کردند، در واقع دو کار مهم انجام دادند: یکى هویت‌سازى ارتش جمهورى اسلامى ایران بود؛ معرفى یک هویت جدید و نوین که مردم تا آن روز با این هویت آشنا نبودند. غالباً مردم در مورد سازمانها و تشکیلات گوناگون، ویترینها را مى‌بینند. ویترینها آن روز ویترینهاى خوبى نبودند. در درون و در عمق ارتش جمهورى اسلامى، انسانهاى مؤمن، انسانهاى مستقل و آزاده، بسیار زیاد بودند، که با همان آرمانهاى ملت ایران زندگى میکردند، با همان آرمانها تلاش میکردند؛ منتها فرصتهائى لازم بود تا اینها بتوانند خود را نشان بدهند. یک چنین ظرفیت عظیمى در ارتش بود. مردم این ظرفیت را نمیشناختند. حرکت آن روز جوانان نیروى هوائى - که من از نزدیک شاهد آن بودم - یک هویت جدیدى را براى ارتش تعریف کرد؛ این مسئله‌ى مهمى است. بعد هم همین هویت در طول سالهاى بعد - چه در طول دوران جنگ هشت ساله و دفاع مقدس، چه بعد از آن، و چه قبل از آن - روزبه‌روز تقویت شد. و میخواهم عرض کنم که حتّى سالهاى بعد، درخشندگى و نمایانى این هویت بیشتر هم شد.

 دومین مطلبى که آن روز به وسیله‌ى این حرکت ثابت شد و به وجود آمد، عبارت بود از جریان‌سازى. خاصیت انسان زنده این است که در محیط خود، در شعاع وجودى خود تأثیر میگذارد و جریان ایجاد میکند؛ حرکت او به جلو، حرکتهائى را به جلو به وجود مى‌آورد. این کار، آن روز اتفاق افتاد. بدون شک این کارى که در روز نوزده بهمن در مدرسه‌ى علوى خیابان ایران در حضور امام انجام گرفت، در حادثه‌ى بیست و دوم بهمن تأثیر داشت. در آن شبهاى بیست و یکم و بیست و دوم، من میشنفتم و میدیدم کسانى را که در این خیابانهاى منتهى به مقر امام مى‌آمدند و فریاد میزدند که مردم را در خانه‌هایشان بیدار کنند؛ میگفتند که جوانان نیروى هوائى - همافران و افسران - در خطرند؛ چون مورد تهاجم قرار گرفته بودند. این خیلى معنا دارد. این حرکت، این جریان عظیم را به وجود آورد؛ تحرک جدیدى و روحیه‌ى تازه‌اى ایجاد کرد.

 خب، این یک نمونه است؛ این یک مستوره است؛ مشتى از یک انبار عظیم گندم است؛ گوشه‌اى از جامعه‌ى ماست که نشان‌دهنده‌ى وضعیت عمومى و کلى جامعه است. کشور با این حرکت نجات پیدا کرد. کشور عظیم ایران با این سابقه‌ى فرهنگى، با این همه ظرفیتهاى مادى و معنوى، اسیر بود. این یک واقعیت بسیار تلخى است که به خاطر وجود تعارضها و اختلافها و مسائل گوناگون و دخالت دستهاى مختلف از اطراف، هنوز هم در تاریخ ما درست باز نشده است. کشور اسیر بود؛ کشور تحقیرشده بود؛ کشور به وسیله‌ى قدرتهاى زورگو و سلطه‌جوى عالم، مورد اهانت قرار گرفته بود؛ به دست فراموشى سپرده شده بود. ایران بزرگ، ایران باعظمت، ایران مفتخر به ایمان عمیق اسلامى، در محیط پیرامون خود اثرى نداشت؛ چون بختکِ سنگینِ مِیشومِ سلطه‌ى بیگانه بر آن سنگینى میکرد. ملت این حجاب را درید و این کابوس را شکست. حرکت ملت در بیست و دوم بهمن و قضایائى که منتهى به بیست و دوى بهمن بود، یک چنین حرکتى بود.

 من بارها گفته‌ام، روز جمعه هم تکرار کردم؛ امروز مهمترین مسئله در باب انقلاب ما، وقتى به این سى و دو سال نگاه میکنیم، عبارت است از ثبات و استقامت. یعنى ما سر حرف خودمان ایستاده‌ایم. ایستادن بر سر اصول، براى یک ملت، براى یک مجموعه، افتخار است. اصول، چیزهائى است که باید بر سر آن ایستاد. ارزشها را بایستى نگاهبانى کرد، پاسدارى کرد. مهمترین ارزشى هم که براى ملت ما وجود داشت و امروز هم وجود دارد و تا آخر هم همین خواهد بود، عبارت است از اسلام. استقلال در اسلام است، آزادى در اسلام است، پیشرفت مادى در اسلام است، وحدت ملى در اسلام است، شکوفائى استعدادها در اسلام است؛ همه‌ى اینها در اسلام مندمج و مندرج است. علت اینکه امام روى کلمه‌ى «جمهورى اسلامى» تکیه کردند، همین است. تأکید بر جمهورى، به خاطر این است که نکته‌ى مهم، اتکاء به مردم است. اگر اسلام باید در جامعه حاکمیت پیدا کند، بدون ایمان عمومى امکان‌پذیر نیست. پس حضور مردم، رأى مردم، خواست مردم، دخالت مردم، شد یک نقطه‌ى اساسى؛ پس شد جمهورى اسلامى. این را باید حفظ کنیم، این را باید زنده نگه داریم، این پرچم بایستى برافراشته بماند. اگر توانستیم خودمان را به عمق و ژرفاى این کلمه‌ى پرمغز - جمهورى اسلامى - هرچه بیشتر نزدیک کنیم، موفقیتها روزبه‌روز افزایش خواهد یافت؛ و این احتیاج دارد به همت بلند، همت مضاعف و کار مضاعف، که خوشبختانه امسال اثر همت مضاعف و کار مضاعف را انسان در دستگاه‌هاى مختلف کشور مشاهده میکند. اگر این شد، ملت ایران خواهد شد الگو؛ جمهورى اسلامى خواهد شد الگو. لزومى ندارد ملتها بگویند ایران الگوى ماست - گفتن مهم نیست؛ بگویند یا نگویند - مهم این است که این نسیم جانبخش در محیطهاى دیگر بوزد، آنها را متوجه کند و به حرکت در بیاورد؛ و این کار شده است.

 اینکه شما مى‌بینید امروز در بعضى از کشورها این حرکات عظیم وجود دارد، اینها که دفعتاً به وجود نمى‌آید؛ در طول زمان، انگیزه‌ها و خواستها و معرفتها متراکم میشود و در یک مقطع مناسب بُروز میکند. امروز، روز بُروز آنهاست. تراکم این انگیزه‌ها، پى‌درپى آمدن این معرفتها و خواستها، مربوط به سالهاى گذشته است؛ و شما ملت ایران و شما مسئولان سازمانهاى مسلح، نقش عمده‌اى داشتید. این را بایستى حتماً در نظر داشت.

 ما امروز در میانه‌ى میدانیم؛ همچنان که در میانه‌ى راهیم. حالا تعبیر نمیکنیم در آغاز راه؛ که شاید به یک معنا، با نگاه به بلندمدت، در آغاز راهیم. بالاخره ما در راهیم. باید راه را ادامه داد. آن کسى که راهى را طى میکند، اما خود را به مقصد نمیرساند و برمیگردد، وسط راه یا متوقف میشود یا راهش را منحرف میکند، او تفاوت زیادى ندارد با آن کسى که از منزل خود بلند نشده و اصلاً به راه نیفتاده. در این نتیجه، هر دو مانند هم هستند که به مقصد نرسیده‌اند و به مطلوب دست نیافته‌اند. بنابراین تداوم حرکت و استمرار حرکت لازم است؛ و این متکى است به همتها، به ایمانها، به تلاشها، به حضور جوانان. امروز خوشبختانه شما جوانها در کارهاى گوناگون نیروهاى مسلح در رأس قرار دارید؛ کارها دست شماست، متوجه به شماست، نگاه‌ها به سوى شماست. اگر چنانچه جوان متکى به خدا باشد، توکل به خدا کند، اعتماد به نفس داشته باشد، معجزه مى‌آفریند. همه‌ى امور زندگى ما و کارهاى بزرگى که انجام میگیرد، معجزات الهى است؛ ما عادت کردیم، معجزه بودن آنها را نمیفهمیم. این معجزه‌ها متکى است به نیرو، به همت و شجاعت و کارآمدى افراد. لذا باید کار را دنبال کرد.

 نگاه کنیم ببینیم چه چیزهائى مزاحم پیشرفت است. یقیناً یکى از چیزهائى که مزاحم پیشرفت است، بى‌قیدى و بى‌مبالاتى نسبت به ارزشهاست. ارزشها را نباید از نظر دور داشت.

 یکى از چیزهائى که قطعاً منافى با پیشرفت است، اختلاف و تفرقه است؛ تفرقه‌ى میان آحاد ملت، تفرقه‌ى میان مسئولین، تفرقه‌ى میان بخشهاى گوناگون نظام، تفرقه‌ى میان نظام و مردم. این انسجام و یکپارچگى‌اى که انقلاب به ما داد، باید مثل یک ناموس مقدسى حفظ شود، از آن پاسدارى شود. یکى از مهمترین کارهائى که در جنگ نرمِ دشمن وجود دارد - همیشه وجود داشته، امروز هم وجود دارد - این است که در این اتحاد یک تزلزلى ایجاد کنند، شکاف ایجاد کنند. براى این کار تلاش میکنند: بین شیعه و سنى اختلافات مذهبى ایجاد کنند، بین فارس و عرب و ترک و کُرد و دیگران اختلافات قومى ایجاد کنند، اختلافات منطقه‌اى ایجاد کنند، اختلافات سازمانى ایجاد کنند، اختلافات حزبى ایجاد کنند.

 با همه‌ى اینها باید با توجه کامل مقابله کرد؛ یعنى همان چیزى که ما به آن میگوئیم بصیرت. بدانیم کجائیم. این سنگرى را که امروز شما در آن حضور دارید، بشناسیم. فرق است بین آن سربازى که در یک سنگر حساسى قرار گرفته و میداند که سنگر او چقدر حساس است، اهمیت کار خود و جایگاه خود را میداند، و بین آن کسى که در همان سنگر است، اما نمیداند چقدر مهم است؛ خوابش میبرد، غفلت میکند، سنگر را رها میکند، در داخل سنگر با همسنگرى‌اش دعوا میکند. بدانیم جایگاه ملت ایران چقدر حساس است.

 امروز خاورمیانه بیدار شده است، دنیاى اسلام بیدار شده است. سالهاى سلطه‌ى قدرتمندانِ دور از این منطقه - که به خاطر وجود منابع عظیم این منطقه هجوم آوردند و دوران استعمار و استعمار نو و استعمار بالاتر از نو را تجربه کردند - دارد به پایان میرسد؛ این یک واقعیتى است. یک روزى در منطقه‌ى ما این دو قدرت بزرگى که آن روز بودند - یعنى آمریکا و شوروى سابق - بر همه‌ى امور سیاسى این منطقه مسلط بودند. یک بخشى مربوط به چپ بود، یک بخشى مربوط به راست بود؛ با هم اختلاف و دعوا، بعد هم یک وقتى با هم میساختند - در رأس، قدرتهاى پشت سر اینها، آمریکا و شوروى با هم میساختند - یکهو میدیدیم مصر را فروختند! کمااینکه در یک دوره‌اى فروختند. در واقع جنگ بین دو اردوگاه بود. بعد در بالا با هم نشستند پشت پرده مذاکره کردند، ملتها، زمامدارانشان، منافعشان، همه زیر پا له میشد.

 امروز اینجورى نیست. امروز ملتهاى منطقه افول تدریجى قدرتها را مى‌بینند. و در این زمینه، پیشرو، ایران اسلامى است با پشتوانه و عقبه‌ى عظیم فرهنگى و امکاناتى که در این کشور هست؛ آن هم ایران متکى به اسلام، که اسلام آمیخته است با جان و روح و فکر این ملت و این مجموعه. این را بایستى نگه داشت؛ این خیلى باارزش است. هر بخشى هم نقشى دارد. ارتش نقش مختص خود را دارد. در میان ارتش، نیروى هوائى نقش ویژه‌ى خود را دارد.

 این حدیث را من بارها از قول پیغمبر گفته‌ام که فرمود: «رحم اللَّه امرأ عمل عملا فأتقنه»؛ رحمت خدا بر آن کسى که کارى را به عهده بگیرد و آن را محکم و قوى و کامل انجام دهد. گزارشى که از نیروى هوائى به من رسید و گزارشها میرسد و امروز هم فرمانده محترم نیرو بخشى از آنها را بیان کردند، گزارشهاى خوبى است؛ لیکن میخواهم بگویم به اینها اکتفا نکنید. مسئله‌ى قطعه‌سازى، مسئله‌ى شبیه‌سازى، مسئله‌ى تولید، آموزشهاى گوناگون، اینها چیزهاى بسیار باارزشى است؛ سازماندهى بسیار باارزش است، چه در بخش نیروى هوائى، چه در بخش پدافند؛ لیکن اکتفا نکنید. ببینید نقصها کجاست. اگر چنانچه ورزشکارى فقط به آن بخشهائى از ماهیچه‌هاى برآمده‌ى خود نگاه کند که با ورزش توانسته اینها را به دست بیاورد، بخشهاى مغفول مانده و ضعیف را نگاه نکند، در یک موقعیت حساس زمین خواهد خورد. ببینید ضعفها کجاست، ببینید اشکالات در کجاست، آنها را برطرف کنید؛ هر کس در بخش خود، در قسمت مربوط به خود. روزبه‌روز تکمیل کنید. و تکمیل شدن نهایت ندارد. هرچه جلو برویم، جا دارد براى جلو رفتن و کاملتر شدن.

 به دوستان عزیزِ فرماندهان نیرو و بقیه‌ى فرماندهان نیروهاى مسلح هم من بارها میگویم؛ محدودیتها در بخشهاى مختلف وجود دارند - تحریم هست، محدودیتهاى مالى هست، چیزهاى گوناگونى وجود دارد - از اینها باید عبور کنید. بهترین و زیرکترین انسانها کسانى هستند که شرائط موجود را میسنجند، بعد مى‌بینند براى عمل در شرائط کنونى چه توانائى‌هائى دارند و از آن توانائى‌ها و ظرفیتها استفاده میکنند؛ والّا انسان نگاه کند، بگوید خب، این که نشد، این را که نداریم، پس هیچى! این نمیشود. کمبودها نباید ما را متوقف کند. کمبودها بایستى باعث شود که ما بیشتر به خودمان مراجعه کنیم، ظرفیتهاى تازه‌ى خودمان را کشف کنیم. مثلاً در دو دهه‌ى پیش، کى در نیروى هوائى حدس میزد که این نیرو بتواند این همه امکانات براى خودش به وجود بیاورد و تولید کند؟ در بخشهاى دیگر هم همین جور. در بخشهاى فضائى ما، در بخشهاى پزشکى ما، در بخشهاى داروئى ما، در بخشهاى گوناگون علمى و فنى ما، تا دو سه دهه‌ى پیش کى حدس میزد که میشود این کارها را کرد؟ اما رفتند، جوانان ما همت کردند و شد. کارهائى شده است که امروز دشمنان ما هم زبان به اعتراف میگشایند. البته دشمنى میکنند؛ این را وسیله‌اى قرار میدهند براى سیاستهاى ایران‌ستیزى و ایران‌هراسى و اسلام‌هراسى و اسلام‌ستیزى؛ لیکن اعتراف میکنند به اینکه اینها هست.

 من میخواهم به شما بگویم؛ شما هم از اینکه کمبودهائى در بخشهائى وجود دارد، مطلقاً پا عقب نکشید؛ بروید سراغ اینکه از ظرفیتهاى تازه‌اى استفاده کنید در وجود خودتان، در استعداد خودتان، در ذهن و مغز خودتان، در توان سرپنجه‌هاى ماهر خودتان، و آن کمبودها را از طرق دیگرى جبران کنید؛ این عملى است، این شدنى است.

 ما در بخشهائى از بخشهاى صنعتى کشور مبتلا شدیم به تحریم. تحریم کنندگان خیال کردند حالا که تحریم کردند، این بخشها خواهد خوابید؛ اما بعکس شد. تحریم موجب شد که جوانان ما به فکر بیفتند که خودشان آنچه را که دشمن نمیخواهد به ما برسد، تولید کنند. تولید کردند، در مواردى بهترش را تولید کردند؛ کم‌هزینه‌تر، سبکتر، کارآمدتر. در نیرو اینجورى حرکت کنید. این، شامل فرماندهان محترم، شامل مسئولان محترم بخشهاى گوناگون، شامل مجموعه‌ى پرسنل - بخصوص شما و بالخصوص جوانها - همه میشود.

 از خداى متعال مسئلت میکنیم به شماها توفیق بدهد. ان‌شاءاللَّه روح مطهر امام بزرگوار ما - که این حرکت را او آغاز کرد، این راه را او به ما نشان داد - و ارواح مطهر شهداى عزیز که در این راه جان دادند و نیروى هوائى مفتخر است به داشتن شهداى بزرگى در این راه، شاد باشد و از همه‌ى ما و شما راضى باشد و دعاى حضرت بقیةاللَّه شامل حال همه‌ى ما باشد.

والسّلام علیکم و رحمةاللَّه و برکاته